Smjena vlasti u Crnoj Gori bi zaista bila progres, iz najmanje dva razloga. Prvo: time bi se prekinula petnaestogodisnja vladavina nekadasnjih Slobodanovih poslusnika. Drugo: narodi u Crnoj Gori bi shvatili da mogu i treba da koriste demokratsku proceduru izbora, i sebi odredjuju vlast koja je zaista demokratska i napredna. 
 GZP jeste snaga koja moze animirati izbornu masu u Crnoj Gori da u svoje ruke uzme demokratsko pravo promjene struktura vlasti, i time ucini prvi neophodni korak ka poboljsanju drustvene klime i zivotnih uslova u Crnoj Gori. 
 Na nivou ideologije, politicke retorike, profesionalne sposobnosti, iskrenosti, i tome slicno, GZP nije isto sto i opozicione partije u Crnoj Gori. Ne bi se smjelo zaboraviti da ljudi koji cine GZP ne nose na ledjima smrdljivi tovar ratnohuskackih vremena, niti se mogu svrstati u istu grupu sa “simpatizerima Amfilohija Radovica”. 
 Oni koji na ledjima nose gorepomenuti smrdljivi tovar, kriju ga i odricu ga se iz ministraskih fotelja,  i oni koji se zaista mogu smatrati simpatizerima vec pomenutog bradatog soviniste, jesu upravo vladajuce strukture u Crnoj Gori i njima kompatibilna pro-srpska politicka opozicija. Imajuci ovo na umu, ne moze se podmetati kukavicje jaje tezom o koaliciji GZP i pro-srpskih partija u Crnoj Gori. Smjena vlasti od strane GZP bi, zasigurno, bila istinski napredak!
 Crkva na Rumiji, kao i ostali objekti po crnogorskim visovima, su napravljeni, postavljeni i osvjestani pod budnim okom demokratske, multikulturalne, evropejski orijentisane, i nezavisnosti naklonjene vlasti!  Dok je vladika Radovic osvestavao nove bogomolje, crnogorska vlast je prijetila vojsci sto je obezbijedila prevoz. U strahu, vlast je prakljacom mlatila pismonosu! Predlazem da se sprovede anketa i da se vidi sta o ovome demokratskom potezu ljubitelja evro-atlanskih integracija misle Albanci, Muslimani, Hrvati, Crnogorci, Romi, i druge manjine u Crnoj Gori. Kako oni vide ovaj multikulturalni igrokaz na Rumiji!?
 Za sve one koji zele da se ozbiljno bave crnogorskom buducnoscu, potrebno je da se upoznaju sa politickom i ekonomskom platformom GZP. Ona je na raspolaganju na Internet stanici ove organizacije. GZP jeste ozbiljna i jedina alternativa postojecoj strukturi vlasti u Crnoj Gori. 
Vladajuce strukture u Crnoj Gori i od njih zavisni intelektualci, su zaista tolerantni prema drugacijem misljenju sve dok takvi stavovi ne ugroze njihove politicke i licne interese. Oni su svjesni da nema opasnosti od glasne kritike, ako se ona odbija od debele zidove samice. Kada, medjutim, kriticki glas zatalasa narod na ulici i kada se prekoraci vazna linija zastite interesa po svaku cijenu, dojucerasnjim demokratama na usta namah udaraju krvave pjene. Kampanja protiv Grupe za Promjene, koja se ovih nedjelja zahuktava u Crnoj Gori jasno manifestuje nivo panike koji je zavladao u redovima vlastodrzaca i dvorskih majstora rijeci. Ono sto citavu situaciju namah pretvara u nekontrolisanu manifestaciju epske troljetne groznice predstavnika vlasti i njima lojalne inteligencije, jeste cinjenica da politicke strukture u regionu i u Evropi prepoznaju novo i zdravo politicko jezgro u Crnoj Gori.
 Vlast i njeni poslusnici (duznici?) stalno zahtijevaju da GZP unaprijed da legitimitet vladajucoj strukturi po pitanju projekta drzavog suvereniteta. Ono sto ispustaju iz vida jeste cinjenica da je referendum jos uvijek samo obecanje politicara! S obzirom da se na nasim prostorima ljudi uce na greskama (uglavnom sopstvenim, na zalost) pametno bi bilo sacekati da aktuelna vlast zaista odredi datum referenduma, pa tek onda pozvati glasace i simpatizere GZP da uzmu ucesca na tom referendumu. U medjuvremenu, GZP tretira vladajucu strukturu u Crnoj Gori u skladu sa svim njenim politickim, ideoloskim i ekonomskim obmanama koje su, do sada, progutali i prezivjeli gradjani Crne Gore. 
 Poziv crnogorskoj inteligenciji da uspostavi “pakt o nenapadanju” sa vlascu, kako bi se ostvario “visi cilj” pokazuje spremnost intelektualaca da zatvore oci pred jasnim primjerima autokratije. Postavlja se logicno pitanje: sta je visi cilj? Da li je visi cilj uspostavljanje demokratskog drustva u Crnoj Gori po tranzicionom modelu u koji se svi zaklinju? Da li je visi cilj uspostavljanje crnogorske drzavnosti, po svaku cijenu? Da li uopste postoji dilema o redosljedu poteza: drzava ili demokratija?
 Tvrdnja da je vazno prvo stvoriti drzavu, a potom se baviti problematikom demokratije je lazna dilema. Prvo, teza je, u osnovi, duboko nacionalistcka, posto njenu srz cini insistiranje za definisanjem nacionalne drzave po svaku cijenu. Drugo, ova teza je medvjedja usluga svima u Crnoj Gori, posto naglasava sekundarni karakter demokratskih procesa. Trece, ovo je abolicija svih grijehova vlasti (koji nijesu ni mali, ni beznacajni). Cetvrto, to je formalizaovanje autokratskih tendencija vlasti. Peto, iluzija je (da ne kazem laz) da ce se nakon definisanja i formalizaovanja crnogorske drzavnosti sa postojecom strukturom vlasti moci razgovarati o demokratizaciji drustva. Ova struktura ce, u maniru epske tradicije nasih prostora biti kanonizovana kao nacionalni heroji. Na kraju, ova teza je oruzje kojim intelektualna elita bliska vlasti brani privilegije koje im je darovala vlast. Malo je ljudi u Crnoj Gori koji su vecerali, a nijesu platiti. Trenutna desavanja oko GZP pokazuju da je stigao racun za davnosnje usluge.
 U Crnoj Gori ne postoji izbor izmedju dvije opcije: manjeg i veceg “zla”. Iskustvo iz proteklih godina nam govori da je ova gradacija “zla” samo sarena laza za naivne glasace. Izbor, o kojem se kod nas stalno govori, nije vise izbor izmedju “svoje” i “tudje” drzave, posto je potpisivanjem Beogradskog Sporazuma domaca oligarhija gradjanima nametnula rjesenje koje joj obezbjedjuje ostanak na vlasti. Gradjani Crne Gore imaju samo jednu opciju: vanpartijski angazman u formama koje ce im obezbijediti kvalitetniji zivot, odnosno, angazman na ekonomski, politicki i kulutrno motivisanoj dekontaminaciji crnogorskog drustva. GZP obezbijedjuje ove okvire za angazman gradjana Crne Ghore i zato uziva znacajnu popularnost koja brise nacionalne, etnicke, vjerske, i partijske ograde. 

Dr Srdja Pavlovic